«Նմանվի՜ր Մամիկոնյան հային, որ զորավոր էր դեպի հայրենի Երկիրն ու Ցեղը տածած սրբազնության զգացումով և նրանց համար մեռնելու իր աննահանջ կամքով»։ Գարեգին Նժդեհ

XIX դ․ Բաքվի նավթը և նավթամթերքները արտասահման էին առաքում Բաթումից։ Ցիստերններով բերում էին ու լցնում փայտե կամ մետաղյա տակառների մեջ, ապա բարձում նավերի վրա։ Այդպիսի տակառներ պատրաստելու համար 13 ֆիրմաներ, այդ թվում՝ Ռոտշիլդն ու Նոբել եղբայրները, Բաթումում հիմնել էին գործարաններ։ Դրանցից հինգը պատկանում էին հայերին՝ Ալեքսանդր Մանթաշյանցին, Ծովիանյան եղբայրներին, Խաչատրյանցին, Շահբազյանին և Հովակիմ Մելքոնյանին։

Հալիձորի ճակատամարտն ու հայերի հաղթանակը միանսկանության եւ քաջության արդյուքն էր:

Քիրվաների ջերմագին հանդիպման լուսանկարները շատերին դրդեցին հանրության սթափության համար վերհիշել Զորավարի մի մռայլ կանխատեսումը՝ հայ-թուրք երբեմնի հաշտության ողբալի հետևանքների մասին: Ցավոք, Անդրանիկը նման կանխատեսումներ շատ է արել: Տիրող իրավիճակը գնահատելով՝ նա տեսնում էր ավելին ու ավելի հեռուն, քան որևէ մեկը: Ներկայացվող զրույցը տեղի է ունեցել Կարսի առաջին անկումից (1918, ապրիլ) շուրջ մեկ ամիս առաջ՝ Ալեքսանդրապոլում: Զրույցը վերարտադրել է Լևոն Թութունջյանը, ում, Վահան Թոթովենցի հետ միասին, Անդրանիկը վստահել էր իր հիմնած «Հայաստան» թերթի խմբագրական աշխատանքները: Տեքստում հիշատակվող Պարույրը կուսակցական գործիչ Պարույր Լևոնյանն է, աշուղ Ջիվանու որդին:

«Երեւանի աւտոբուս» ՓԲԸ-ի վարորդները գործադուլ են յայտարարել եւ առաւօտից դուրս չեն եկել աշխատանքի: Նախնական տուեալներով՝ նրանք պահանջում են վերանայել աշխատանքային պայմաններն ու աշխատավարձերի չափը (https://yerkir.am/hy/article/2024/12/03/283787):

Ո՞վ իմանա, գուցե Հայաստանը անասնացման ճանապարհով կործանելու նպատակներից մեկն էլ Վրաստանը հեշտ ծնկի բերելն էր։

ԻԶԱԲԵԼԼԱ ...Ողջույն: Ինչպես եմ կարոտում Քեզ, Բոժիկին, Ադոկին... Է, լավ է չգրեմ: Աստծով կհանդիպենք իրար:

Տիկին Թոֆանայի ինքնությունը ծածկված է գաղտնիությամբ. հայտնի է, որ այս իտալացու մեկ գյուտը` «Aqua Tofana» թույնը, մի քանի հարյուր մարդու մահվան պատճառ է դարձել: Թե ինչու էին Ջուլիայի «ծառայությունները» այդքան պահանջված, և ինչպես ինկվիզիցիան 20 տարի որսաց հայտնի թունավորողին։

«․․․Մենք չենք թողնի, որ հայոց պատմութիւնը խարդախուի, թէկուզ յանուն սրբազան մարքսիզմի ու պրոլետարիատի,- գրում է ՀՅԴ տեսաբան՝ Միքայէլ Վարանդեանը (1872-1934թթ․),- Մենք չենք թոյլ տայ, որ Հայաստանը կործանողները՝ Էնվէրի ու Քեմալի դաշնակիցները, հանդէս գան հայ ժողովրդի ազատարարի դերում, իսկ անձնուէրներու լէգէոնը, նա որ երեսուն տարի տապակուեր է բռնակալութեան քուրաներում՝ հասցնելու համար Հայ դատը 1918-ի օրերուն՝ նետուի թեթեւ սրտով․․․

1909 թ․ օգոստոսի 25-ին Փարիզում վախճանվեց Թիֆլիսի նախկին քաղաքագլուխ 66-ամյա Ալեքսանդր Մատինյանը։ Այդ բնիկ թիֆլիսցին 1866-ին ավարտել էր Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, ապա վերադարձել և աշխատել դատաիրավական համակարգում։